Φτερα και Συμβολα

"
Που εισαιιιι ?
Ελα , ελα στη ζωη μου .
Διψω τις πεινες και πεινω τις διψες των φυλακισμενων.
Πιο φυλακισμενη και αδυσωπητη απο τα καγκελα .
Πιο ματωμενη στο λεπτο απο τις ωρες που σταλαξαν βροχες .
Πιο παγωμενη απο την ζεστη της φωτιας και πιο ζεστη απο τη φλογα του χιονιου , που τσουζει στα χερια τις ανοιχτες επιθανατιες συνθηκες .
Ιεροτελεστια , κατι σαν καθαγιασμος ο πονος .

Κουτσαινουν την πιο αγνη σοφια και ορθοπατουν στην πιο τυφλη αρρωστια .
Πιο τρελη απο τις εξομολογησεις ενος σε μια πετρα .
Φλεβα βραχου τσακισμενη .
Ψυχωτικη .
Συνδρομα ή συνδρομες ?
........ Παραπληγικη μαζευω το σωμα μου στα χερια του .
Υποθετικα ανακουφισμενα.
Ενα ενα κομματι .
Συντριμι συντριμι κι ολο προχωραω .
Διψα τρελας στα ματια μου .
Τα γραμματα παιζουν οικτρες λεξεις .
Σκορπιες βουβες νοσταλγιες .
Κι ολο σαρκες .
Φαγωμενες , σαρακωμενες κι αυτες στη μοναξια τους .
Βαριουνται τις λειψες αναπαυλες τους και, βουλιαζουν στο πλανο χωμα , οπως τα λουλουδια απλωνουν νεκροφιλα την αγαπη τους στις ριζες , ρουφωντας χωρισμο και θανατο .
Νεκρος χρονος .
Και δεν ειναι οι λεξεις που μας θανατωσαν στην προδοσια , οσο ενας ουρανος που λιγοστεψε στην αποσταση .
Και δεν ειναι η χαρα του Ικαρου , οσο ο πονος της διαπιστωσης ."


Μιλησες για Φτερά και Σύμβολα .


Ο Ποιητης λουφαξε στη γωνια του .
Ντυμενος με την θλιψη του , κινησε .
Ειναι αργα , ψελλισε .
Ειναι αργα .
Και τουτος ο οικτρος ανθρωπος δεν προκειται να ξαναμιλησει .
Σωπασε οπως η πετρα που σκεπαζει την πιο πικρη μας θεληση '
------------ τον θανατο ----------------.


28,4,1984