26 Μαΐ 2006

Κοιτωντας την Μαριώ

Brussel

Σε χρωματα Miro περιμενουμε το χρονο να εκπνευσει .
Μονες στ αβολο .
Τι θα ηθελε να κανει η Μαριώ κλεισμενη στο σπιτι της ?
Ποσο πολυ μπορει να βυθυστει καποιος στον εαυτο του ?
Και τοτε , κανει ανιχνευση ή απλα φυλακιζει τα βλεματά της πισω απο τα χρωματα του τοιχου ?
Βρυξελες
Ενα τοπιο μουντο , με βοηθαει να το γεμισω χρωματα .
Μια πολη αρχιτεκτονικης εκτροπης -ανατροπης-προτροπης .

Βραδυ .
Σε χρωμα πολης γιορτινης και, σχηματα χιονιου .
Παντου , οσο για να σου δινουν την αισθηση γενικης ακαταστασιας .
Σαν ξεχασμενες ασπρες σακκουλες , που δεν βρηκαν θεση στο φυσικο τους χωρο κι εμειναν .
Ζωγραφος που αφεθηκε σε πινελιες .
Λοιπον .
Ώχρα , παλιες φωτογραφιες , κερια, γυαλακια , ωσμες και ηχοι .
Μου θυμιζουν παιδικες αισθητες γιορτης που εφτασε , βιωνεται .
Σαν γευση φαγητου που αγαπηθηκε και παντα , ακομα κι ενας ηχος την επαναφερει .
Ηρεμα , γλυκα ,μελανχολικα .
Γιατι ο,τι εφυγε ' Εζησε δεν ζει πια .
Ειναι η αναμνηση ενος αρνητικου .
Μπορεις να το αναπαραγεις ιδιο , μπορεις να το αλλιωσεις μεσα στις εικαστικες σου αναζητησεις .
Μα παντα θα ειναι ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ , ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ .
ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ?
.......
Ειναι σε καινουργιο ταξιδι-σταση το κορμι μας .
Με κεινο το φως των κεριων βυθυστηκα .
Ειδα το ΕΣΩ .
Το προσωπειο του .
Στις γωνιες του εγω , προσωπα ......και χρωμα μπλε .
Οι σιωπες τελικα εχουν παντα χρωμα
Κι οταν ακομα νομιζεις πως δεν βλεπεις τιποτα , εχει η σιωπη σου το χρωμα των ματιων σου.
Αυτο που λειπει απο εδω ειναι η φωτια .
Υπαρχει αλλα ειναι μονο μεσα μου .
Δεν φτανει για να στεγνωσει τις υγρασιες .
.....
Σε τοπιο ξεχασμενης εποχης ξυπνησα .
Μουντο , αχρωμο ή απλα διχρωμο μεσα στη νεφελη του χρονου χαριζεται στα ματια μου .
Τραβω την κουρτινα .
Λεπτη , διακριτικη .
Οσο διακριτικο μπορει να ειναι το εντονο χρωμα .
Δεν ειναι καφε , δεν ειναι πορτοκαλι , δεν εχει σχεση με το κιτρινο ......
Ισως ομως καφε,πρασινο, κιτρινο , κοκκινο φτιαχνουν μια αποχρωση σοκκολά .



απογευμα 31/12/2001 πρωινο 1/1/2002

Δυο ματια γλαρους ....

Σκεφτηκα !

Δυο ματια γλαρους να ζωγραφισω τα ματια σου .
Ετσι οπως τραβουν, οριζοντες να σαγινεψουν .
Ξεροντας πως μπορουν να ακουμπισουν τις γραμμες σε ορια πουλιων .
Δυαδικο σχημα .
Σκιες σε τονους ξυλινους .
Ξυλινος ο χρονος ή αυτο το κομματι παγιδας σε περιορισμους χρωματων ?
Οταν σταματας να φανταζεσαι χρωματα και λασπη γλειφα να φταξεις ειδωλα .
Ειδωλο ή δολος αυτη η σταγονα απο τιποτα πανηγυριζει απεναντι να σε χαιρετισει ?
Ριγος χρονου που αποκοιμηθηκε να ξεχαστει .
Τιποτα
Δεν βασανιζεται αλλο ο πονος να καλπασει .

Ζητιανευοντας χωρους και χρονους.


2.11.98


ΥΓ. γυριζω πισω για να με βρω . Ακομα δεν ειμαι ετοιμη για το σημερα που εφτιαξα

16 Μαΐ 2006

Con la speranza γι αυτες τις τρεις Κυριες ....

να μην γινουν ποτε Φτερα στον ανεμο αλλα ονειρα στις ελπιδες .


ΥΓ . con la speranza =με την ελπιδα

Αφιερωμενο με πολυ χρωμα και ζεστασια στις Κυριες ΑΠΟΥΣΙΑ-DREAMING -ELLINIDA



Ενα δενδρακι που απο τοτε που το φυτεψα δεν εβγαλε ποτε λουλουδι . Πιστευα πως απλα ζει για να ζει . Φετος ειναι η πρωτη φορα που ανθιζει μετα απο τρια χρονια . και εχει γεμισει με πολλα ζεστα χρωματιστα λουλουδια .
Σας την αφιερωνω Μαζι με τις σκεψεις μου που δεν φτανουν για να γινουν ολα καλυτερα , αλλα μεταφερουν ολη την θετικη ενεργεια .

Fragole di bosco ....

οι γνωστες αγριο-φραουλες .
Χαριτωμενες μεσα στον ανοιξιατικο οργασμο .
Δεν θυμιζει τιποτα απο την ταινια ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ .
Λοιπον , εγω δοκιμασα ηδη .... μια ιδεα γλυκιες .....αλλα πολυ μυρωδατες .

Η Παπαρατσι των σκιουρων ..........



Προσπαθησα να το πιασω οταν σχοινοβατουσε . Δυσκολο ...ποιο γρηγορος .
Τον τσακωσα ομως εστω κι ετσι .
Εγινα κι εγω ενας παπαρατσι σκιουρων .
Λοιπον στην μια προσπαθει να χαθει μεσα στο δενδρο για να προφυλλαχθει απο ενα μεγαλο πουλι που τον κυνηγα για να τον φαει .
Στην αλλη μολις ειχε βουτηξει ενα καρυδι και το ροκανιζει .

9 Μαΐ 2006

Στις............ Σε............

Στις γραμμες των ονειρων
Χρωματιζω τις σκιες
Στα καλουπια τους
σχεδιαζω τις φωνες μας .

Στις σχεδιες των φιλιών
ζωγραφιζω τις αφες μας .
Στα βλεματα
χαιδευω τις ανασες μας .

Στο περιγραμμα των σπιτιων
ψαχνω την καρδια μου
Στους οριζοντες των δρομων
αγναντευω τα ταξιδια μας .

ετσι...

Σε περιμενω στα σχηματα τ΄ουρανου
Στα χρώματα του θα ντυσω τους ερχομους σου.

Σε περιμενω στις λεπτες γραμμες του φεγγαριου
Στα χρωματα του θα ντυσω τις κινησεις σου

Σε περιμενω στις αφες του ηλιου
Στα χρωματα του θα ντυσω τις ζωες μας

Σε περιμενω στις γωνιες
Στα σχηματα τους βλεπω τα παιδια μας .

- 8.2000

Να κοιτας παντα ψηλα .....

μου ειπες. Εκει μεσα στα σχηματα θα βρησκεις τη μορφη μου .
Εκει μεσα στα σχηματα θα βρησκεις την ψυχη σου .
Ακομα σε κοιτω ουρανε μου με το ιδιο πλανο βλεμα .
Με την ιδια αναζητηση


2001

Φτερα και Συμβολα

"
Που εισαιιιι ?
Ελα , ελα στη ζωη μου .
Διψω τις πεινες και πεινω τις διψες των φυλακισμενων.
Πιο φυλακισμενη και αδυσωπητη απο τα καγκελα .
Πιο ματωμενη στο λεπτο απο τις ωρες που σταλαξαν βροχες .
Πιο παγωμενη απο την ζεστη της φωτιας και πιο ζεστη απο τη φλογα του χιονιου , που τσουζει στα χερια τις ανοιχτες επιθανατιες συνθηκες .
Ιεροτελεστια , κατι σαν καθαγιασμος ο πονος .

Κουτσαινουν την πιο αγνη σοφια και ορθοπατουν στην πιο τυφλη αρρωστια .
Πιο τρελη απο τις εξομολογησεις ενος σε μια πετρα .
Φλεβα βραχου τσακισμενη .
Ψυχωτικη .
Συνδρομα ή συνδρομες ?
........ Παραπληγικη μαζευω το σωμα μου στα χερια του .
Υποθετικα ανακουφισμενα.
Ενα ενα κομματι .
Συντριμι συντριμι κι ολο προχωραω .
Διψα τρελας στα ματια μου .
Τα γραμματα παιζουν οικτρες λεξεις .
Σκορπιες βουβες νοσταλγιες .
Κι ολο σαρκες .
Φαγωμενες , σαρακωμενες κι αυτες στη μοναξια τους .
Βαριουνται τις λειψες αναπαυλες τους και, βουλιαζουν στο πλανο χωμα , οπως τα λουλουδια απλωνουν νεκροφιλα την αγαπη τους στις ριζες , ρουφωντας χωρισμο και θανατο .
Νεκρος χρονος .
Και δεν ειναι οι λεξεις που μας θανατωσαν στην προδοσια , οσο ενας ουρανος που λιγοστεψε στην αποσταση .
Και δεν ειναι η χαρα του Ικαρου , οσο ο πονος της διαπιστωσης ."


Μιλησες για Φτερά και Σύμβολα .


Ο Ποιητης λουφαξε στη γωνια του .
Ντυμενος με την θλιψη του , κινησε .
Ειναι αργα , ψελλισε .
Ειναι αργα .
Και τουτος ο οικτρος ανθρωπος δεν προκειται να ξαναμιλησει .
Σωπασε οπως η πετρα που σκεπαζει την πιο πικρη μας θεληση '
------------ τον θανατο ----------------.


28,4,1984

8 Μαΐ 2006

Δεν χρειαζεται ....


.....να μαντεψουμε την φυση . Εχει ηδη το ονομα της και το χρωμα της .
Οσο για το αρωμα της που το γευομαι καθημερινα ειναι ελαφρυ και γλυκο .
Μια αισθηση ζωης -κυκλου γι αυτα που εγιναν και εφυγαν - θα φυγουν και γι αυτα που θα γινουν αλλα κι αυτα θα φυγουν .
Αυτο που δεν αλλαζει στο κυκλο ειναι μονο ο θανατος .
Γιατι δεν εχει πια την ενδοξη δυναμικη της ζωης αλλα την στατικη θλιψη του κενου .

Μια φωτο απο την συσταδα των τριανταφυλλων , μια ποικιλια ελληνικη με γευση και αρωμα ελληνικο αλλα ακομα περισσοτερο με ελληνικη αντοχη και αποχη στου καιρου τις κρυες αλλαγες .

Μιας και δεν τα καταφερα .....















....να τραβηξω και να σας στειλω την σκιουρο-οικογενεια , σας στελνω υλικο απο τα βαρκο-μαθηματα στον κολπο της Τεργεστης .
Ειναι πολυ ομορφα οταν ειναι καλος ο καιρος να βλεπεις την θαλασσα γεματη απο βαρκακια με τα ασπροπανα τους να μαθητευουν στο νερο .

Οσο για τους σκιουρους , μολις βαρεθηκα να περιμενω, ηθελα να κανω και κατι , καμια δουλεια , τσουπ και περασε πηδηχτουλης ο ενας .
Ατυχησαμε λοιπον , καποια αλλη μερα .
Προς το παρον ονειρευτητε θαλασσα και ηλιο.

Νινι....


Ενας Υδραιος γατος .
Ηρωικος οσο και τα Υδραικα παλικαρια .
Εκανε μεσα σε ενα καλαθι για ποτα το ηρωικο ταξιδι απο

Υδρα - Πειραια-Ευβοια , Μαλακοντα
Μαλακοντα-Αθηνα-Πατρα-Τεργεστη .

Ειναι ο αγαπημενος μας γατος .
Μαζι του μαθαινουμε να αγαπαμε τα ζωα .
Κι αυτος ακομα κι οταν τον αγαπαμε πολυ εντονα , μας αφηνει .
Στην αγαπη αποκτας υπομονη σε αντιθεση με τον ερωτα που αποκτας επιμονη και καμια φορα και εμμονη .

Δεν πιστευα ο,τι θα μπορουσα να κλαψω για κανενα ζωο .
Στα κρυφα εκλαιγα μονο για τους ανθρωπους .
Οταν επρεπε να τον ευνουχισουμε και χρειαστηκε να τον αφησω στον γιατρο για να κανει την επεμβαση , καθησα εξω απο το ιατρειο , μεσα στο αυτοκινητο και εκλαιγα με λυγμους .
Για κεινον ?
Για ολους εκεινους που ευνουχιζονται καθημερινα ?
Για μενα που ευνουχισα τα ονειρα μου και εκρυψα λιαχτιδες για να μην φαινονται οι ρωγμες απο τα κλαματα , υδρωμενες σταλες βροχης στα ματια μου ανακατες ?

Ο νινακος οπως τον φωναζουμε ειναι το τσιριχτο σφιξιμο της αγαπης μας .
Μαθαινουμε μαζι του τα σημεια για τις αγκαλιες .

Eco......


ενα μαγαζακι στην καρδια του Torri d' Europa .
Διψασμενη για χρωματα μια μερα μετα απο τις λαχταριστες λιχουδιες λογων που ανακαλυπτω καθημερινα εδω , αναμεσα σας , ετρεξα κι εγω να παρω εναν πινακα .
Αυτο πριν το πασχα .
ΜΟλις ειχαν κρεμασει εναν πινακα σε γαλαζιο με τρεις κυκλους , ενα χρωματικο παιχνιδι καθολου ασχημο.
Το πηρα , το κρεμασα κι αρχισα να κρεμομαι κι εγω απο κεινον .
Κατι δεν μου πηγαινε καλα .
Το κοιταζα και τον ξανακοιταζα .
Ερχεται μια φιλη ιταλιδα .
Τι λες ? Πως σου φαινεται ?
Χμ...
Αυτο το χμ με κρεμασε . γμτ .
Ερχεται και ο ανδρας της που ειναι αρχιτεκτονας και ζωγραφος . Πιο πολυ ζωγραφος γιατι απο αρχιτεκτονικη αστα . Πιο πολλα του ειπα εγω για το σπιτι απ οτι εκεινος .
Τι λες του λεω ?
Hai pagato per questo ? (πληρωσες γι αυτο με ρωτα )
ΝΑι του απαντω , φυσικα .
Χμ.... κανει κι αυτος .
Στο τελος ερχεται και ο ιταλος που ελειπε σε ταξιδι στην Ρωσια .
Σου αρεσει τον ρωτω ?
Την αληθεια ή να πω κανεναν καλο λογο για να μην σε πικρανω μου λεει και γελα .

Κρεμασμενη ουτε μια βδομαδα απο τον πινακα περναγα και σιχτιριζα την βιασυνη μου καμια φορα .
Παω στο μαγαζι , το Eco , διηγουμε την ιστορια , ειχα επενδυσει και ενα καρο λεφτα για τον χρωματιστο πινακα .
Η πωλητρια με κοιτα , καθ΄οτι πελατισσα , και μου λεει πως μπορω να τον αλλαξω αλλα με καποιον αλλο πινακα .
Κοιτουσα και ξανακοιτουσα και τιποτα δεν μου πηγαινε .
Μου λεει λοιπον εκεινη να περιμενω λιγο γιατι ερχεται μια νεα παραλαβη και ισως υπαρχει κατι που να μου αρεσει .

Ε λοιπον μετα απο τρεις μερες μου τηλεφωνησε πως ηρθαν νεοι πινακες .
Ενας απο αυτους ηταν κι αυτος .
Εβγαλα τον Σταθοπουλο και εβαλα αυτον .
Μου αρεσει να τον κοιταζω και μου λεει διαφορα κι ας μην εχει χρωματα .
Ο Σταθοπουλος μπηκε στην σκαλα οπως ανεβαινεις και μου αρεσει τελικα εκει που μπηκε .
Κοιταζοντας τον θα θυμαμαι ελπιζω παντα την αιτια της αγορας του .

Με πλημμυρισατε τοσα πολλα χρωματα που για λιγο , πολυ λιγο , πιστεψα πως μου ελειπαν τα δικα μου χρωματα .
Αυτος λοιπον ειναι αφιερωμενος στους blog-συντροφους με πολυ ενδιαφερον και σκεψεις για τους προβληματισμους τους και τα συναισθηματα τους

Οσο καλυτερα ....


....μπορουσα να το τραβηξω και τστον αφιερωνω αγαπητη painting my soul με την ελπιδα να δεις κι ασυ μεσα σ αυτον τον πινακα οσα εγω ειδα και ενιωσα .
Επιπλεον στον internet μπορεις να βρεις πολλα γι αυτην την εν ζωη ακομα ζωγραφο.

4 Μαΐ 2006

TRIESTE ( TS )



Αυτη ειναι η πολη-λιμανι της Τεργιεστης απο την βεραντα μου μια μουντη μερα του Οκρωβρη .
Το σχοινι που φενεται ειναι μια οικολογικη ιδεα που ειχαμε για να προστατευσουμε τους σκιουρους που πηγαινοερχονται απο το ενα δενδρο στο αλλο(υπηρχε πριν ενα δενδρο ενδιαμεσα που ξεραθηκε το οποιο χρησιμοποιουσαν ως γεφυρα ) ετσι ωστε να μην χρειαζεται να διασχισουν την διαδρομη απο την γη για να πανε στο απεναντι δενδρο .
Η θεα να βλεπεις την σκιουρο οικογενεια να περνα απο το σχοινι ειναι για μενα παντα μαγικη .

Τα ονειρα ταξιδευουν .......

Τα ονειρα ταξιδευουν στους δρομους . Κι εμεις παγιδευμενοι θεατες στα γυαλινα κλουβια μας που κι αυτα ταξιδευουν χαζευουμε απο το επιπεδο της θαλασσας τις διαδρομες τους και αναμασαμε σαν μυρικαστικα τις ιστοριες για ναυμαχιες σε θαλασσες και πλατη αλλων εποχων .

στην Ολλανδια το 2003 .