Doppio Blu

Τοτε θ ανοιξεις μεσα σου τα ριπιδια των συναισθηματων .
Δακρυα συνειδησεων , πολυτιμες πετρες, επιστροφες κι απουσιες.
Κι ενω θα τρεχει ο ουρανος κατω απο τις γεφυρες των πλεγμενων χεριων μας , ενω οι πολυτιμοι καλυκες θα ταιριαζουνε στα μαγουλα μας θα δωσουμε το σχημα του ερωτα που λειπει απο τις ορασεις αυτες

Τοτε θα δωσουμε

Στη λειτουργια των δυσκολώτερων ονειρων μια σιγουρη Παλινορθωση !


ΥΓ. Απο τα Επτα Νυχτερινα Επταστιχα στο βιβλιο Προσανατολισμοι του Οδυσσεα Ελυτη .
Ο πινακας ειναι του ζωγραφου Fulvio Dot με τιτλο στα ελληνικα Διπλο Μπλε .

ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΝ " Αγιο Αντον "

«Προτιμώ να είμαι θύμα παρά θύτης», έγραφε στον αδερφό του Αλέξανδρο ο «Αγιος Αντον», ο κορυφαίος ρώσος διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας Αντον Παύλοβιτς Τσέχωφ, που στις 14 Ιουλίου συμπληρώνονται 102 χρόνια από το θάνατό του. «Κατάλαβα τώρα με τον νου μου, με την ψυχή μου που τόσο έχει υποφέρει, πως ο άνθρωπος ή δεν έχει κανένα προορισμό, ή έχει έναν και μόνο: τη γεμάτη αυταπάρνηση αγάπη για τους άλλους».

Ποιος όμως ακούει ηδυσμένους λόγους;

K.T

Απο την Ναυτεμπορικη ON LINE το θεμα της Παρασκευης .

ΣΑΝ ΣΦΑΛΛΟΥΝ , ΣΦΑΛΛΟΥΝ ΔΙΠΛΑ .....

Σαν σφάλλουν, σφάλλουν διπλά


Επειδή το τραγικό ταιριάζει στους μεγάλους, αλλά όχι και ο οίκτος, επειδή οι μεγάλοι σαν σφάλλουν, σφάλλουν διπλά, όπως έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αντί άλλου σχολίου για τους τίτλους τέλους της «ποδοσφαιρικής ιδιοφυϊας», Ζινεντίν Ζιντάν, ένα απόσπασμα από τις Βάκχες του Ευριπίδη, σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά.
«Μορφές πολλές παίρνει το θεϊκό. Αγνωστο τέλος δίνουν στα πράγματα οι θεοί. Εκείνα που είναι να γίνουν δεν έγιναν ποτέ. Κι αυτά που γίνονται, δεν ήταν για να γίνουν».


Κ.Τ.

αρθρο της Ναυτεμπορικης ON LINE της 10/7/2006 το οποιο με καλυψε απολυτα και δινει τις ευλογες δικες μου απαντησεις στο ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ .

Να μην ξεχασω να σ ευχαριστησω ΙΩΑΝΝΗ

Αυτα που ξεκινουν και μπορουν να συνεχισουν με την ιδια κοσμικη αρμονια .
Μια τοιχογραφια που ξεκινησε με πολυ κεφι απο μια σχολικη ομαδα σ ενα χωριουδακι των Αλπεων .
Αφιερωνω το ποστ στον Ιωαννη σαν μια απαντηση για την γλυκα που με χορτασε το κειμενο του περι ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΕΙΑΣ.
Μα περα απ αυτο θελω να σου πω πως τα ασαφη μακρυνα σχηματα -μηνυματα εχουν απο κοντα την σαφη εικονα της προσφορας .
Και πως τα ταξιδια ολοκληρωνουν τα σχηματα σε αεναους κυκλους .
Η προσφορα σου ειναι σαν αυτη την τοιχογραφια .
Ξεκινα με την οπτικη ενος βομβαρδισμενου πινακα για να καταληξη στην σαφη εικονα Υγειων και Δυναμικων ατομων .
Αν προσεξεις την τοιχογραφια απο το τοσο μικρο κατεληξαν σε ενα αρρηκτα δεμενο θεμα.
Το μικρο που εγινε μεγαλο .
Το αχρωμο που πηρε χρωμα .
Τα ανωνυμα που εγιναν επωνυμα .
Με ταυτοτητα .
Οταν σε διαβαζω μαθητευω και χαιρομαι γι αυτο .
Γιατι σημαινει πως η διαδρομη μου δεν εφτασε στο τελος της .
Πως μεσα απο τις γωνιες του δρομου ξεπηδουν αλλοι δρομοι .

Σ ευχαριστω για τις γραφες σου οπου κι οταν τις κανεις

Οι στιγμες δεν κλειδωνονται ......

..παρα μονο στα ματια μας και στην ψυχη μας .
Ειναι μια "πολυχρωμη" απαντηση σε σενα Σωκρατη ο,τι ευτυχως δεν μπορουμε να φυλακισουμε σε σχηματα την αγαπη και τις στιγμες της .
Η μαγεια ισος να βρισκεται στην δυναμικη της προσπαθειας να "πιασουμε " οσα θαυμαζουμε.
Ισος παλι ,σε οσα μπορουμε να παρουμε,καταλαβουμε,νιωσουμε,γευτουμε .
Το σιγουρο ειναι ,πως Oταν η φυση αγαπιεται, γεννιεται μια μαγεια σε χρωματα-γευσεις και ηχους .

Επιπλεον πριν ηταν 2 μετα εγινα τρεις πεταλουδες . Ενα εκπληκτικο θεαμα που δυστυχως δεν μπορεσα να αποτυπωσω .

Ιωαννα

Πλεγμενα Σημεια

Ερχεται απο τα παραμυθια και μπαινει στο παραμυθι της πραγματικοτητας .
Βουτηγμενος σε ενα χρωμα που δεν ειναι χρωμα .
Μαυρο .
Τελείες σημειων συνθλιμμενες .
Αρπαγμενες η μια απο την αλλη σαν αλυσιδα .
Μαζεμενες ασφυχτικα στα στενα περιθωρια ενος μόνου-μονού .
Πνιγμενες στο χρονο που τις κρατα στατικα δεμενες .
Εκει.
Εχει την κινηση ενος ανδρα που γυριζει .
Απο που ?
Ποτε ?
Στο καθημερινο μας κοιταγμα κλεβουμε στιγμες απο την προσωπικη του επιστροφη .
Ο συνανθρωπος της διπλανης πορτας ?
Ο αγνωστος μας ?
Ο φοβος μας ?


Forni di Sopra

Βουνα σε χρηση ....

Οταν δεν πανε για σκι πανε για ποδηλατο .Η διασκεδαση εχει χρωμα ειτε ασπρο και κρυο ειτε πρασινο και ζεστο .Σ ενα πολυχρωμο χωριο στους προποδες των Αλπεων

Οταν οι πεταλουδες αγαπιουνται ....

....πανω σε χρωματα κι αρωματα .

Forni di Sopra

Και ο Λουι επλασε το μπικινι

Και ο Λουι επλασε το μπικίνι

5 Ιουλίου 2006.
Κλείνει τα εξήντα, αλλά εξακολουθεί να έλκει τα βλέμματα και να εξάπτει τη φαντασία των λουομένων. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για το βασιλιά της παραλίας, το αξεσουάρ δύο τεμαχίων, που δεν είναι προϊόν έμπνευσης ενός σχεδιαστή μόδας, αλλά ενός Γάλλου μηχανικού αυτοκινήτων, του Λουί Ρεάρ.
O Λουί κληρονόμησε από τη μητέρα του, μια επιχείρηση γυναικείων ενδυμάτων και δεν περιορίστηκε στη διαχείρησή της, αλλά προχώρησε σε μία καινοτομία, σε μία ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία, σε μία μουδιασμένη μεταπολεμική Ευρώπη.Το μαγιό με τα δύο κομμάτια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, σε σημείο που ο Λουί δεν εύρισκε μοντέλο για να το παρουσιάσει. Τελικά, σε μία υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι στις 5 Ιουλίου 1946 η χορεύτρια από το μπαλέτο του «Καζινό ντε Παρί», Μισλίν Μπερναντίνι ποζάρει, χωρίς ενδοιασμούς, με το μπικίνι και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Δέχτηκε 50.000 προτάσεις γάμου. Ο πρωτοπόρος Λουί δανείστηκε για το δημιούργημά του το όνομα του νησιού του Ειρηνικού Μπικίνι, όπου την εποχή εκείνη οι ΗΠΑ είχαν πραγματοποιήσει την πρώτη πυρηνική δοκιμή. Και δεν είχε άδικο το μαγιό ήταν εξίσου εκρηκτικό και αποκαλυπτικό γυμνού τοπίου. Κάτι σαν το ολοκλήρωμα στα Μαθηματικά. Καλύπτει τα ουσιώδη, τα οποία αφήνει να υπονοηθούν μέσω των επουσιωδών.Ο Λουί ήταν εξαιρετικός και στην επικοινωνιακή στρατηγική. Το τολμηρό κομμάτι ήταν φτιαγμένο από ύφασμα με τυπωμένα πρωτοσέλιδα εφημερίδων.
Το αξεσουάρ των διακοπών ήταν είδηση.

K.T


YΓ. αυτο ειναι το ηλεκτρονικο αρθρο της Ναυτεμπορικης . Ενα απο τα πολυ ουσιωδη σε σχολιασμο και πληροφοριας της Ναυτεμπορικης που μου κρατα συντροφια στην μακρυνη-κοντινη πολη του βορα

Αυτα που ηρθαν κι αυτα που θ' ρθουν με ηλιους....

Maghella το ονειρο του καροτσερη .

Ονειρα απο τσιμεντο .........................

Τεχνη σε χρηση και σε ενοικιο χρονου .

Τεχνη με ξυλο και υπομονη .

Σ ενα χωριουδακι στους προποδες των Αυστριακων Αλπεων .

Ελπιζω το θεμα να ειναι" καθαρο "