1 Φεβ 2007

Ιδρωμένες πεταλούδες

Μια κορη-μανα σε μια Μανα-κόρη


Ιδρωμένες πεταλούδες στο στήθος
τα χέρια προσεύχονται
Άρωμα τριαντάφυλλο
το καντήλι καίει θυμιατό .

Νοσταλγικές μνήμες
καρφωμένες στα τζάμια
κλαίνε
ο,τι δεν ξοδεψε ο ουρανός στο κλάμα του .

Αγαπήμενες λακκουβίτσες
τα προσκέφαλα αυτων που πεταξαν .
Ειναι το αλλο μισό που κλεινει απ την κοιλιά της μανας .

Μια Μανα .

Μυροβόλα η γαλήνη για σε .

Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν .
Στα μαντολίνα Μανταλένια θα σ έλεγαν .

Αν ειχαν άρωμα οι σιώπες σου
θα ηταν ζουμπουλια .
Αν ειχαν χρώμα οι σκεψεις σου
θα ηταν ροζ στο πρασινο
Αν ειχαν χρώμα οι αγαπες μου
για Σενα
θα ηταν γαλαζιες στα σύννεφα .



ΥΓ.Εκεινη εφυγε στο τραμοντο της 1.2.98
Ηρεμα στο λουλουδατο μαξιλαρι της .
Πηρε μαζι της τους φοβους μου γι αυτους που φευγουν .
Αφησε πανω μου την μελανγχολια μιας δευτερης ορφανιας .
Περασε στο λαιμο μου την ζεστασια της βερας της και την λιπαντικη γευση απο τα δακτυλα της .
Κυοφόρησε μέσα μου μια πατρίδα που δεν ένιωθα δική μου .
Ενα χείμαρο παροιμίες και λέξεις σπάνια φορεμένες .
Μου φόρεσε το ρούχο της λιτότητας σαν αρετή .
Μου μάθε τις μουσες μια μουσα η ιδια .
Εβλεπε την Παναγιά στα ονειρα της κι αυτην επικαλεστηκε στο ταξιδι της .
ΚΟΙΜΑΤΑΙ γαλήνια στην αγκαλια της .

19 σχόλια:

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

"Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν .
Στα μαντολίνα Μανταλένια θα σ έλεγαν"


Την καλησπέρα μου, Ιωάννα...


Βολκώφ

kyriaz είπε...

Τέτοιες μνήμες,σαν τις αγγίζει η ποίηση,παίρνουν από πίσω ένα λιγδιάρη θάνατο και τον πετροβολούν.

Καλή σου μέρα.

ηω-λιθικός είπε...

χωρίς να σε ξέρω ...
η γαλήνη και η αγκαλιά ήταν δύο λέξεις που ξεπηδούσαν από τα γραπτά σου και σε χαρακτήριζαν ενώ ταυτόχρονα σε προσδιόριζαν ... χωρίς να ξέρω ...το σημείο προέλευσή τους ....
τώρα μέσα από αυτό το όμορφο πόστ μάλλον κατάλαβα , ποιο ήταν τελικά το σημείο αναφοράς τους...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Με απόλυτο σεβασμό σε όλα αυτά που αισθάνεσαι.Με απόλυτο σεβασμό στην "σκέψη που αισθάνεται"!

Χαιρετώ Ιωάννα!

Alexandra είπε...

τόσα αρώματα και χρώματα.
δεμένα με ελληνικές νότες...
γεμάτα αγάπη απέραντη και τρυφεράδα μωρού.

έκανε καλή δουλειά και χαμογελά από εκεί ψηλά...

ioeu είπε...

Ποίημα που γράφτηκε με σιωπές και αποσιωπήσεις...
Σιωπή.

Katerina ante portas είπε...

Ω καλό μου, τι ωραίος λόγος ποιητικός,
Στη συνέχεια λοιπόν!

Πυθαγόρας Σάμιος είπε...

Πόση ευαισθησία μου μετέδωσες.
Και πόση σε έχει πλημμυρίσει αυτό που συνέβηκε αρκετά χρόνια πριν.
Μελαγχόλησα, όμως ένοιωσα και όμορφα ταυτόχρονα.
Νάσαι πάντα καλά :)

Socrates Xenos είπε...

"Τι καλά
που ξέρεις να εισχωρείς
τα λόγια
κι ως το παλιό γλυκό νερό
να τα περάσεις

Πυρωμένη απ` τ` αθάνατο ανυπόμονο είσαι πια εδώ
κι αυτοπροστάζεσαι
ολόκληρη επίκεντρο των γεγονότων"

Μ` αρέσουν τα φίλτρα
Μα σαν της γης κανένα

ellinida είπε...

Με συγκίνησες πολύ Ιωάννα μου. Αδυνατώ ν'αφήσω σχόλιο πλην μίας ερώτησης.
Από που πηγάζει αυτή η αυθεντική τρυφερότητα που έχεις σαν άνθρωπος;
Μου έλειψες και το ξέρεις.
φιλιά

Ιωαννα είπε...

@ελληνιδα

απο την Λεα .Κορη ενος Λεοναρντο .

Ιωαννα

ellinida είπε...

Σου πέταξα το γάντι στο μπλογκ μου. Αν έχεις κέφι, γιατί όχι; :)))
smak

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Το ΥΓ σχολιάζει και συμληρώνει το ποίημα.
Πετυχαίνει αυτό που παρατήρησε ο kyriaz : παίρνουν από πίσω ένα λιγδιάρη θάνατο και τον πετροβολούν.

Θ. Βοριάς είπε...

Άν είχαν άρωμα οι στίχοι σου...

Καληνύχτα φίλη!

Χαρυβδιςς είπε...

Δεν θα τολμουσα να μιλησω,δεν τολμω να πω τιποτα Ιωαννα...

Ανώνυμος είπε...

"από τότε πόσες φορές μπροστά στα μάτια μου μια γυναίκα,
που της απόμεναν μονάχα τα μαλλιά, τα μάτια, το στήθος και τίποτε άλλο,
γοργόνα ταξιδεύοντας στο πέλαγο, κι ανάμεσό τους κυκλοφορούσε το φρέσκο αεράκι, ωσαν γαλάζιο αίμα"
Μόνο ο στοχασμός του Σεφέρη για μια γυναίκα μπορεί να αναμετρηθεί με την ανάταση του λυρισμού σου για μια γυναίκα...
ΥΓ. γιατί εκείνο το ΕΦΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ, εμένα μου φέρνει στο νου το σεφερικό ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δένδρα κατά το πλάγιασμα της βροχής... ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει, στάλες βαριές πάνω στα πράσσινα φύλλα..." (ΕΠΙΦΑΝΙΑ,1937);
with a ukulele
κατά κόσμο: κ ART ά SOS
in MEDIAS Res 69 Χρυσηίδες Ρέμβης στο δικό μου “Blog”:
www.afterzed.gr/kartasos
όπου λέξεις παντογνώστριες, με εικόνες μεταξένιων συνειρμών
σέρνουν λυρικό χορό πάνω στην ελάχιστη πραγματικότητα στίχων
flying_libido@yahoo.gr

exilio είπε...

"Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν"

..παρομοίως..

Φιλί!

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Μια πρόσκληση για συμμετοχή στο παιχνίδι του 5 σε περιμένει στο blog μου.
Αν δεν θέλεις, κανένα πρόβλημα.
Καλησπέρα

anthrakoryxos είπε...

Μου ξύπνησαν έναν ξεχασμένο χαμόγελο οι λέξεις σου.
Δύναμη που έχουν όταν θέλουν...