Αρπαγή

Στην αρπαγή της Ελένης
θα κοιμηθώ
Σαν να τανε ο χρόνος σταματημένος στις παγίδες .

Μια θάλασσα που θα φουσκώσει τον Ερχομο
θα με ξυπνήσει

Ανήμπορη να παλέψω το τέρας τον εαυτό μου
στις ίδιες τις ηδονές του πόνου
θα χαθώ .

Ενας ματωμένος λυκάνθρωπος που βόσκει στα πέρατα του μυαλού μου

Θαμμένα αγριολούλουδα να ξεβράζονται στη μοναξιά τους
κλαίγοντας ενα λίπασμα αφές που ξεχάστηκαν .

Ενα κομμάτι από λαβύρινθο ο ερχομός της κάθε μερας
και ο μινώταυρος καραδωκεί .


Ι.Κ.Γ

13,9,2007