Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΕΦΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ. ΣΤO ΣΗΜΑΔΙ ΕΤΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ. ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΝΙΑΤΑ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΕΠΑΝΩ, ΣΤΗΘΟΣ ΜΕ ΣΤΗΘΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ. ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΡΟΣΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ. ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΝΕΡΑ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΦΤΕΡΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ TOY. ...[ΟΔ.ΕΛΥΤΗΣ]
3 σχόλια:
Ή μήπως ζούμε μέσα στα παραμύθια και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;
Πολύ ωραία φωτογραφία (όπως και οι περισσότερες του μπλογκ).
Ιωάννα, τα παραμύθια πάντα κλέβουν από εμάς. Κι εμείς κλέβουμε από τα παραμύθια.
Μήπως ζούμε μέσα σ'αυτά κιόλας ?
Ωραία η φωτό , ωραία και τα σχόλια . Μα αναδύεται γενικά μιά ωραία αίσθηση σ'αυτό το μπλογκ ! :)
Δημοσίευση σχολίου