Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΕΦΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ. ΣΤO ΣΗΜΑΔΙ ΕΤΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ. ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΝΙΑΤΑ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΕΠΑΝΩ, ΣΤΗΘΟΣ ΜΕ ΣΤΗΘΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ. ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΡΟΣΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ. ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΝΕΡΑ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΦΤΕΡΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ TOY. ...[ΟΔ.ΕΛΥΤΗΣ]
7 σχόλια:
Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου. Μου αρέσει που εικονίζουν συνήθως τη φύση. κι εμένα με θέλγουν αυτές οι φωτογραφίες. Σκέπτομαι τι έγραψε ένας δάσκαλος της φωτογραφίας (κάνει μόνο ασπρόμαυρες) ότι δεν τον συγκινεί η φωτογραφία ενός λουλουδιού! Δεν θα συμφωνήσω ποτέ μαζί του κι ας είναι μεγάλος φωτογράφος...
Οφθαλμοθεραπεία!
Μακάρι,κάθε μορφής ήλιος,να γεννιέται μέσα μας,να μας ντύνει και να μας δανείζει έστω και για λίγο τη λάμψη του...
Την αγάπη μου!
Θεσπέσιο θέαμα, Ιωάννα!
Μου `δωσες την άκρη μιας πηγής
να χορτάσω ποτάμια.
Καλή μου, Ιωάννα!!!
Και τώρα πρέπει ν` αλλάξω την εικόνα του προφίλ μου.
Ιωάννα αυτή η φωτογραφία ξεκουράζει το βλέμμα μου...
Μια δυνατή καλημέρα και σε ευχαριστώ πάντα για τα θερμά σου σχόλια!
Σαν ήλιος που πετάγεται απ'την γη . Δεν έχω ξαναδει κίτρινες αγγινάρες .
Χαίρομαι που γύρισες στο μπλογκ , έστω και με φωτό .
Ciao bella !
Kαλησπέρα κι από μένα! Χάζευα το blog σου. Υπέροχες φωτογραφίες και σε απειλώ λέγοντας ότι θα επανέλθω δριμύτερος. Χε Χε. :-)
Βολκώφ
Δημοσίευση σχολίου