Σε συναντω οταν σ εχω αναγκη.
Σ εναν 'εξοχο διακοσμο .
Μακρυα και τοσο κοντα στο κοσμικο μου πλαισιο .
Στα χρωματα της ψυχης μου .
Στους ηχους της καρδιας μου .
Στο αρωμα της αφης μου .
Ακουμπω σε .
Οι ηχοι γινοται η δικη μου φωνη - επικληση.
Η αφη ειναι η δικη μου σφραγιδα στο δικαιωμα της προσευχης .
Προσευχομαι σε σταση ειρηνης .
Κρατωντας τα ματια ανοιχτα στις γωνιες της υπαρξης μου .
Στα τρυφερα χρωματα που παγωνουν στις γωνιες των εκκλησιων .
Στις ιδιες γωνιες αναζητω τις ψυχες που χτυπιουνται στους ανεμους των ηχων .
Ζωγραφισμενες στα γραμμικα σχεδια των πλακοστρωτων .
Γραπωμενες στα διαφανα προσωπα αγιων και μαρτυρων .
Παραδωμενες στο δικο τους αχρονο χρονο .
Οταν η ψυχη μου εχει γιομισει δακρυα ασφιχκτικα να τα κλεισει στους πυλωνες των ματιων . Να μην μαντεψει κανεις παρα μονο εσυ ποσο πολυ πονω .
Σε συναντω οταν σ εχω αναγκη .
Οταν εκεινο το γαλαζιο γινεται αφορητα βαρυ στο μπλε της γνωσης .
Σε συναντω οταν σ εχω αναγκη .
Οταν δεν μου εχει μεινει φωνη παρα μονο μια βουβη στα ουρλιαχτα της προσευχη .
Οταν δεν μενει παρα ο δρομος της αγωνιας .
Ακουμπω σε
Cortina 2006
