Στην απλωμενη υγρασια των στεναγμών
ξορκιζονται οι φοβοι .
Φουσκωμενα κυματα ξεβραζονται αναπαντητα
στις ακτες των κορμιών μας .
Στο περιγραμματα τ ουρανου
εχουμε τις πολλες καθημερινες ευκαιριες
να φτιαξουμε τα δικα μας σχεδια,
μορφες λυτρωτικης αγωνιας .
Στ αδιεξοδα
οι τελευταιοι αυτοχειρες για σημερα
θα κοιταχτουν πανω στις πετρες
Αυτοσχέδιες φιγουρες πονεμένων ζωγράφων .
Οι Ηχοι !
Η πολλοστή φορά που σαν ενας αλλος Οδυσσεας
θα καμουφλαρει τ αυτιά
για να μην ακουει τις φωνές-κραυγιές της ζωής.
Τους ντυμενους αποηχους του κοσμικου .
Φοβοι μου ,
ιαινεται ο εαυτος μου στο κοιταγμα σας
8 Αυγ 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)