Σχοινοβάτης

Στο έρεβος , ο σχοινοβάτης
τρέμει τον εαυτό του .
Κανένας άνεμος δεν θα παρασύρει τα χέρια του
απ το φοβο .
Θα τρίζει αρμονικά τη μοναξιά του στο κενό .
Εκείνος και ο εκείνος
θα συνομιλούν για το τέλος της αρμονίας.


Ι.Γ

8/2007

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ να περάσω στο σεργιάνι των ακίνητων ονείρων
με μια στάση ικεσίας στις μενάδες
με μια μομφή κλάματος πάνω στο πανί
με μια κιλίδα κίνησης που γέρασε
με μια ρυτίδα χρόνου που πέρασε
να μ αφυπνίζει στα ξέπνοα .

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ τη θάλασσα απ αίσθητες
χαμένη στ αρνητικά των σκοταδιών
και στις φωνές που κραυγάζουν τις σιωπές τους
ακίδες πόνων που θρηνούν τις πληγές τους .

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ το φως που αχνοφέγγει στο φεγγίτη
μια πιγολαμπίδα
αρχαίου θιάσου το σκηνικό
ένας εσώκλειστος καντηλανάφτης
ένα χέρι δείκτης
μια στιγμή βότσαλο
ενα κομμάτι βαμβάκι

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

τρέχει ακόμα μια καταιγίδα
σ αυτά τα όνειρα
φυσάνε ακόμα οι θάλασσες ανατριχίλες
παλεύουνε τα τέρατα οι σκίες στο δάσος των ανέμων
σταματημένο στις συμπλιγάδες το πλοίο
με τις σειρήνες γυμνές φωνές να ειρωνεύονται
τους υποσχόμενους ήχους στις είκονες
τους χαμένους χάρτες της Ιθάκης
της δικής μου Ιθάκης .


Μην μου ζητήσεις να σηκωθώ

εχω ακόμα όνειρα ανοιχτά στη σφιγμένη αγκαλιά μου
εχω ακόμα το ζεστό φαγί της ψυχής μου να μοιράσω
πριν κρυώσει
έχω ακόμα λίγη στόφα βαμβακερές αφές
στη στράτα να ξοδιάσω
στις γειτονιές των κόσμων ,
της καρδιάς μου


Κι έτσι ,

Μπορεί ν αργήσω .

13/10/2008

Περί Χρόνου

Λαχανιασμένη ρανίδα σε φύλλα γινωμένα
ειναι ο χρόνος
και πέφτει πάνω μας σα ρούχο .