Μια κορη-μανα σε μια Μανα-κόρη
Ιδρωμένες πεταλούδες στο στήθος
τα χέρια προσεύχονται
Άρωμα τριαντάφυλλο
το καντήλι καίει θυμιατό .
Νοσταλγικές μνήμες
καρφωμένες στα τζάμια
κλαίνε
ο,τι δεν ξοδεψε ο ουρανός στο κλάμα του .
Αγαπήμενες λακκουβίτσες
τα προσκέφαλα αυτων που πεταξαν .
Ειναι το αλλο μισό που κλεινει απ την κοιλιά της μανας .
Μια Μανα .
Μυροβόλα η γαλήνη για σε .
Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν .
Στα μαντολίνα Μανταλένια θα σ έλεγαν .
Αν ειχαν άρωμα οι σιώπες σου
θα ηταν ζουμπουλια .
Αν ειχαν χρώμα οι σκεψεις σου
θα ηταν ροζ στο πρασινο
Αν ειχαν χρώμα οι αγαπες μου
για Σενα
θα ηταν γαλαζιες στα σύννεφα .
ΥΓ.Εκεινη εφυγε στο τραμοντο της 1.2.98
Ηρεμα στο λουλουδατο μαξιλαρι της .
Πηρε μαζι της τους φοβους μου γι αυτους που φευγουν .
Αφησε πανω μου την μελανγχολια μιας δευτερης ορφανιας .
Περασε στο λαιμο μου την ζεστασια της βερας της και την λιπαντικη γευση απο τα δακτυλα της .
Κυοφόρησε μέσα μου μια πατρίδα που δεν ένιωθα δική μου .
Ενα χείμαρο παροιμίες και λέξεις σπάνια φορεμένες .
Μου φόρεσε το ρούχο της λιτότητας σαν αρετή .
Μου μάθε τις μουσες μια μουσα η ιδια .
Εβλεπε την Παναγιά στα ονειρα της κι αυτην επικαλεστηκε στο ταξιδι της .
ΚΟΙΜΑΤΑΙ γαλήνια στην αγκαλια της .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
"Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν .
Στα μαντολίνα Μανταλένια θα σ έλεγαν"
Την καλησπέρα μου, Ιωάννα...
Βολκώφ
Τέτοιες μνήμες,σαν τις αγγίζει η ποίηση,παίρνουν από πίσω ένα λιγδιάρη θάνατο και τον πετροβολούν.
Καλή σου μέρα.
χωρίς να σε ξέρω ...
η γαλήνη και η αγκαλιά ήταν δύο λέξεις που ξεπηδούσαν από τα γραπτά σου και σε χαρακτήριζαν ενώ ταυτόχρονα σε προσδιόριζαν ... χωρίς να ξέρω ...το σημείο προέλευσή τους ....
τώρα μέσα από αυτό το όμορφο πόστ μάλλον κατάλαβα , ποιο ήταν τελικά το σημείο αναφοράς τους...
Με απόλυτο σεβασμό σε όλα αυτά που αισθάνεσαι.Με απόλυτο σεβασμό στην "σκέψη που αισθάνεται"!
Χαιρετώ Ιωάννα!
τόσα αρώματα και χρώματα.
δεμένα με ελληνικές νότες...
γεμάτα αγάπη απέραντη και τρυφεράδα μωρού.
έκανε καλή δουλειά και χαμογελά από εκεί ψηλά...
Ποίημα που γράφτηκε με σιωπές και αποσιωπήσεις...
Σιωπή.
Ω καλό μου, τι ωραίος λόγος ποιητικός,
Στη συνέχεια λοιπόν!
Πόση ευαισθησία μου μετέδωσες.
Και πόση σε έχει πλημμυρίσει αυτό που συνέβηκε αρκετά χρόνια πριν.
Μελαγχόλησα, όμως ένοιωσα και όμορφα ταυτόχρονα.
Νάσαι πάντα καλά :)
"Τι καλά
που ξέρεις να εισχωρείς
τα λόγια
κι ως το παλιό γλυκό νερό
να τα περάσεις
Πυρωμένη απ` τ` αθάνατο ανυπόμονο είσαι πια εδώ
κι αυτοπροστάζεσαι
ολόκληρη επίκεντρο των γεγονότων"
Μ` αρέσουν τα φίλτρα
Μα σαν της γης κανένα
Με συγκίνησες πολύ Ιωάννα μου. Αδυνατώ ν'αφήσω σχόλιο πλην μίας ερώτησης.
Από που πηγάζει αυτή η αυθεντική τρυφερότητα που έχεις σαν άνθρωπος;
Μου έλειψες και το ξέρεις.
φιλιά
@ελληνιδα
απο την Λεα .Κορη ενος Λεοναρντο .
Ιωαννα
Σου πέταξα το γάντι στο μπλογκ μου. Αν έχεις κέφι, γιατί όχι; :)))
smak
Το ΥΓ σχολιάζει και συμληρώνει το ποίημα.
Πετυχαίνει αυτό που παρατήρησε ο kyriaz : παίρνουν από πίσω ένα λιγδιάρη θάνατο και τον πετροβολούν.
Άν είχαν άρωμα οι στίχοι σου...
Καληνύχτα φίλη!
Δεν θα τολμουσα να μιλησω,δεν τολμω να πω τιποτα Ιωαννα...
"από τότε πόσες φορές μπροστά στα μάτια μου μια γυναίκα,
που της απόμεναν μονάχα τα μαλλιά, τα μάτια, το στήθος και τίποτε άλλο,
γοργόνα ταξιδεύοντας στο πέλαγο, κι ανάμεσό τους κυκλοφορούσε το φρέσκο αεράκι, ωσαν γαλάζιο αίμα"
Μόνο ο στοχασμός του Σεφέρη για μια γυναίκα μπορεί να αναμετρηθεί με την ανάταση του λυρισμού σου για μια γυναίκα...
ΥΓ. γιατί εκείνο το ΕΦΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ, εμένα μου φέρνει στο νου το σεφερικό ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δένδρα κατά το πλάγιασμα της βροχής... ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει, στάλες βαριές πάνω στα πράσσινα φύλλα..." (ΕΠΙΦΑΝΙΑ,1937);
with a ukulele
κατά κόσμο: κ ART ά SOS
in MEDIAS Res 69 Χρυσηίδες Ρέμβης στο δικό μου “Blog”:
www.afterzed.gr/kartasos
όπου λέξεις παντογνώστριες, με εικόνες μεταξένιων συνειρμών
σέρνουν λυρικό χορό πάνω στην ελάχιστη πραγματικότητα στίχων
flying_libido@yahoo.gr
"Σ αγκαλιάζω στους υπνους μου .
Σ αγκαλιάζω στις αφες τρυφερών υφασμάτων .
Σ αγκαλιάζω στα τραγούδια της άνοιξης που σ αρεσαν"
..παρομοίως..
Φιλί!
Μια πρόσκληση για συμμετοχή στο παιχνίδι του 5 σε περιμένει στο blog μου.
Αν δεν θέλεις, κανένα πρόβλημα.
Καλησπέρα
Μου ξύπνησαν έναν ξεχασμένο χαμόγελο οι λέξεις σου.
Δύναμη που έχουν όταν θέλουν...
Δημοσίευση σχολίου