27 Φεβ 2007

Ναυαγια


Ναυάγια απο την
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE
Δευτέρα, 26 Φεβρουαρίου 2007


«Oλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο», αποφαίνεται ο Λέων Τολστόι και μου 'ρθε στη θύμηση, μετά τις τραγωδίες στη Νέα Αγχίαλο και τη Νίκαια.

Οι όχθες της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτες από ναυάγια και τα τραχιά μαθήματα της δυστυχίας είναι σαν το μαχαίρι. Είτε το πιάσεις από τη λαβή, είτε από τη λεπίδα...
* Στη φωτογραφία το έργο του Pablo Picasso, The Tragedy, 1903
K.T.

16 σχόλια:

chalex είπε...

"Κάθε οικογένεια",λοιπόν,"είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο".
Να διακινδυνεύσω να πω ότι η ιδιαιτερότητα στη δυστυχία σφραγίζει τη μοναδικότητα του πάθους που βιώνεται βαθιά, γιατί η δυστυχία έχει πιο προσωπικά κριτήρια, ενώ η ευτυχία καταπιέζεται από κριτήρια μίμησης;
Σε ευχαριστώ γιατί μας έκανες κοινωνούς μεγάλων σκέψεων!

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Κρύβεις πολλή ευασθυσία...
Λοιπόν, ας πιάσουμε το μαχαίρι από τη λαβή...
Καλημέρα.

An-Lu είπε...

Τα μαχαίρια ειδικά...

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Πόσο δίκιο έχεις! Δυστυχώς...

Socrates Xenos είπε...

Καλησπέρα Ιω
ώριμο της φτελιάς δάκρυ
Πόσο παραμονεύουνε τα φύλλα
κι ο νους τους σε πράσινη τρικυμία
Όχι δεν είναι μακριά ο καιρός
που θα πετύχουμε τη ρίζα λέξη
Ανεβαίνει η άνοιξη
ωραία με τα καινούργια της μαλλιά
τα φρέσκα δάκτυλα
ενδείξεις των ναι
Χαμογέλα

Alexandra είπε...

κάθε οικογένεια είναι ένας μικρόκοσμος στο απόλυτο.

μια χώρα... και κάποιες ναι, είναι σαν την γαλλία ή την ελβετία και κάποιες σαν τη σιέρα λεόνε...

όλα πονάνε περισσότερο στην οικογένεια γιατί εκεί δημιουργηθήκαμε... εφιαλτικά ή όχι...

ellinida είπε...

Ξανα μετα σματς.

Καπετάνισσα είπε...

Κι είναι φορές που λέω πάνω μου, μαζεύτηκαν οι μαχαιροποιοί και φτιάχνουν.
Λαβές και θήκες με παραστάσεις ανάγλυφες
-εμπνέω γι' αργυρή λαβή, ή για ατσάλινη λεπίδα;

Φωτιά , αμόνι , σφυρί,
σύνεργα και στοιχειά, όλα εδώ.
Μέσα μου, γεροδεμένα λεπίδια, αιχμηρά, ράχη καλοδουλεμένη, ευκίνητη, να μπήγεται βαθιά.

Συνηθισμένη.
Τώρα που με φιλοτέχνησαν, μπορώ μέχρι και να πουληθώ.

bluesmartoula είπε...

Τραγωδίες παντού τραγωδίες. Πόνος... Αχ! Ας μπορούσα κάπως να.. να είχα την δύναμη να.. τ΄αλλάξω όλα... Αλλά...
Φιλικά

ioeu είπε...

και πού είναι εκείνο το πάθει μάθος?

η πιο ανελέητη τραγωδία είναι αυτή που γράφεται από μόνη της στη συνείδησή μας, όχι ως παράδειγμα αλλά ως φρικτή πραγματικότητα...

An-Lu είπε...

Άσχετο: Με γαιά το "φουστανάκι"! Καλογράφωτο!

Socrates Xenos είπε...

Καλημέρα ,Ιω

david santos είπε...

Hello!
This work is very good, thank you
have nice wkend

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για το ευγενικό σας σχόλιο στο blog μου!!
Αρχίζω να σκαλίζω και το δικό σας....
Το βρίσκω συγκλονιστικό!!!

http://perakis.pblogs.gr

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Πέρασα και από το blog της dreaming.Είδα και το τελευταίο σχόλιο που της άφησες.Τι κάνει;Γνωρίζεις κάτι σχετικό;

Γειά σου Ιωάννα.Σου έστειλα και e-mail.Δεν ξέρω αν το έλαβες.

Σταυρούλα είπε...

Ciao bella!;) Έτσι είναι, πίσω από ένα χαμόγελο κρύβεται ένα δάκρυ.

Σε προσκαλώ στο κινηματογραφικό παιχνίδι! ;)