Rococo

ΕΦΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΕΔΩ. ΣΤO ΣΗΜΑΔΙ ΕΤΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ. ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΝΙΑΤΑ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΕΠΑΝΩ, ΣΤΗΘΟΣ ΜΕ ΣΤΗΘΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ. ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΡΟΣΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ. ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΝΕΡΑ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΦΤΕΡΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ TOY. ...[ΟΔ.ΕΛΥΤΗΣ]

15 Μαΐ 2007

Τούνελ

Στο τελος του τουνελ το φεγγαρι κοιτα
τις σιωπες των φοβων μας κουβαλά

Γιωργος Π. Παπαμανωλης
ετων 12

2/2007

2 σχόλια:

An-Lu είπε...: ...από στόματος νηπίων...!!!!; Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 12:10:00 μ.μ.
Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...: Λένε πάντα την αλήθεια τα παιδιά...; Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 7:00:00 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)