Η σιωπή τρέχει τις παραξενιές της αυτές τις μέρες .
Με χρώματα και λέξεις αποστασιωποιημένες .
Με μια κίνηση αν -ύλικη
Με συμμετοχές αμέτοχες στο θεατρικό .
Βιάζονται να ξοδευτούν οι αέριδες στα βαρκόπανα
Κι όλο κυνηγιούνται τα ιστιόπουλα καταμεσίς στο πέλαος
Μια ματιά ρουφήχτρα τα κυνηγά να τ αγκαλιάσει
Θαρρείς μαντήλια τα πουλιά ,
σκουπίζουν χαρές και θλίψες μαζί .
13 Ιουν 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Αυτο κι αν ειναι δωρο Θεου σημερα για μενα .Μετα απο τοσο καιρο να βλεπω την γραφη σου με σενα εδω και ξερεις ...φανταζομαι εχεις βρεθει σε παραλια με πολλα γλαροπουλια ...που οταν πληιασεις πετυν ολαμαζι πανω απ τη θαλασσα!
Ετσι εγινε σημερα η καρδια μου....ενα κοπαδι θαλασσοπουλια που υψωθηκε πανω απ το γαλαζιο μου μολις μπηκες...
Καλωσορισες
απ την ψυχη ως την ψυχη.
Επιτέλους. Μια φωνή που την περίμενα.
αν-ύλικη... όπως λες... καλά να είσαι
Πράσινη Καρδιά
Και μια γαλάζια σκέψη
Εκεί απέναντι
Στης όμορφης Αδριατικής τα Μέρη
Με έναν κατάξανθο θησαυρό που σου μοιάζει τόσο!!
Κι ένα βλέμμα σιωπηλό
Και τους Αέρηδες να φυσούν
Και να μας σηκώνουν
Να μας ξεσηκώνουν
Με Μάτια αγκαλιά
Και λόγια φωτιά
Κι ολόλευκα ταξίδια
Για να σκουπίζουν μόνο τις θλίψεις
Και να αφήνουν υγρές τις λιγοστές χαρές μας,…
Καλώς σε βρίσκω Ιωάννα της Αδριατικής
όμορφο...τόσο όμορφο που ξέρει κανείς γιατι είναι πάντα εκεί όταν τον χρειαστείς...
Δημοσίευση σχολίου