1 Δεκ 2008

Καμπαρέ γερόντων


Η εικόνα του σήμερα

Ενα τοπίο μαδημένο

Μια φύση Σαλώμη

Ενα δένδρο κλαδιά

Ενα πανί ομίχλη

Ξεδιάντροπα γεράνια

να γέρνουν-γερνούν

γυμνά


Οι γερανοί-γυρίνοι
με το θολό βλέμα της νοσταλγίας

βραχνοί
γρυλίζουν το χρόνο που περνά απο πάνω τους
ανήμποροι ν αφουγκραστούν γόνιμα τις εποχές .

Πάντα στον ίδιο ρυθμό περιμένουν
τους έρωτες
στους κορμοράνους και στ αγριόπουλα .

Σαν παλακίδες σε κοιτώνες σιωπής
με σηκωμένα τ άσαρκα πόδια τους
στέκουν σε στάση καν-καν

Σα ξεχασμένο καμπαρέ αλλων εποχών ,τα τρόπαια .

Κανένα άλλο χέρι δεν θα τ ακουμπά .
Δεν θα φιληθούν ξανά απο καμιά ανάγκη .
Μόνο απ τις ριπές των γεγονότων
που τα καταστρέφουν αργά
θα χαθούν .

Μόνοι ,

στο κενό βλέμα των ήλιων
που τα γλείφει νωχελικά
με 'κείνες τις βρεγμένες ερωτικές γλώσσες
μιας θάλασσας βροχής
και κείνους τους ανέμους
που πλάστηκαν για αχόρταγες μελαγχολίες,
θα συνθλιβούν στο κενό της ανυπαρξίας τους .

Ωσπου μια μέρα

θεριασμένη η επιθυμία της εκμηδένησης
θα τα σαρώσει στο πουθένα
μαζί με τις αίσθητες
και τους ήχους αλλοτινών εραστών κι ερώτων

Στο γκρίζο βλέμα της αποστροφής τους
Παγιδευμένα στις αφές ενος γκριζου ουρανού
που τα μαγκώνει στις γωνιές αρνητικών
θολώνοντας την αμφιβολία της ηδονής τους
μαυρο σε φόντο αμνησίας
με μια γεύση πικραμυγδαλιάς
πεθαίνουν .

Μηδενίζοντας ετσι στο κοντερ της αναφοράς τους
τους κώδικες της ύπαρξης τους
Μα ταυτόχρονα καθορίζοντας
το νέο πεδίο
Το Κενό.

Γυρίζω το βλέμα
θρυψαλιαμένο
στ άχρωμα κουφάρια τους
μπορώντας μόνο να μετρήσω στις σάρκες τους
τους αέριδες και τις φωνές τους

Το στριγκιό ήχο της δουλείας
τις πολλές κραυγιές οδύνης ,
σα μάνες λεχώνες που σκίρτησαν στα μωρά τους ,
το οδοιπορικό θυέλλης ,
τους γνώριμους ήχους της τραγωδίας .

κι εμείς, οι Ολοι εμείς ,

το Χορικό

ενος εύγλωτου σκηνικού που αργοπεθαίνει
άχρωμοι θεατές της λύπης

χειροκροτάμε στα περάσματα μας

τους υγρους σκελετούς τους

τ αδελφωμένα αγγίγματα της ομίχλης τους

τα αγριόπουλα-μάτια που ταξιδεύουν πάνω τους.



Ι.Γ


απόσπασμα

16.10.2008 μα ερχεται απο 2/2007
στο γιο μου γιατι εχω μονο εμενα να σου αφησω



7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Οπου "μυρίζει" Ποίηση με τραβά τη υπεροχη οσμή..
Καλή σου μέρα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"Πλούσια και μεγάλη η Διαθήκη" αυτή Ιωάννα!

Πύρινα Φιλιά!

giannisrigopoulos είπε...

Χαίρομαι Ιωάννα που εμφανίστηκες. Βλέπω πρόοδο.
Καλησπέρα

Natalia είπε...

πολύ δυνατό ποίημα
μπράβο joanna

σου ευχομαι να εχεις μια ευτυχισμένη νεα χρονιά, και να συνεχίζεις να δημιουργείς τόσο όμορφα κείμενα

χρόνια πολλά

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Είναι διπλή η χαρά μου τελικά που σε βρίσκω και εδώ,
μέσα σε τόσο γόνιμους στίχους...

Με τύλιξε το υφάδι σου
και αφήνομαι στη "...γόησσα λέξη που ξεφλουδίζει το πικραμύγδαλό της..."
Να είσαι καλά Ιωάννα μου.
Συμφωνώ με τη Λίτσα Πατεράκη,
Πολύ πλούσια κληρονομιά για το γιο σου.
Σε φιλώ γλυκά.

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Καλη χρονιά φιλενάδα. Δεν θα μας έρθεις κατά δω; Σε περιμένουν δώρα και δώρα από τα ταξίδια στα πατρώα εδάφη. Τα βλέπω καθημερινά, γιατί τα έχω ακουμπήσει στη βιβλιοθήκη και σε θυμάμαι.

scalidi είπε...

Τα χρόνια μου πολλά για τη γιορτή σου. Με υγεία, χαρά και ευημερία. Καλή χρονιά!