Η βροχή σα ταγκό σφίγγει τα ρούχα της
δυνατά στο πετσί μου .
Ο,τι ξεχάστηκε απο τους έρωτες του καλοκαιριού
αυτή , το γλείφει .
Με δυνατές κραυγές
αποσύρεται απ τα καθαρά .
Μαζεύει τον εαυτό της
στο μηδέν του ανύπαρκτου ξανά .
Είμαι -εισαι-ειναι
το πλήθος
ανέλπιστων οδυρμών που έτυχαν .
Οτι δεν κλαίει δεν καθαρίζει
9 Δεκ 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)