Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ να περάσω στο σεργιάνι των ακίνητων ονείρων
με μια στάση ικεσίας στις μενάδες
με μια μομφή κλάματος πάνω στο πανί
με μια κιλίδα κίνησης που γέρασε
με μια ρυτίδα χρόνου που πέρασε
να μ αφυπνίζει στα ξέπνοα .

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ τη θάλασσα απ αίσθητες
χαμένη στ αρνητικά των σκοταδιών
και στις φωνές που κραυγάζουν τις σιωπές τους
ακίδες πόνων που θρηνούν τις πληγές τους .

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

προτιμώ το φως που αχνοφέγγει στο φεγγίτη
μια πιγολαμπίδα
αρχαίου θιάσου το σκηνικό
ένας εσώκλειστος καντηλανάφτης
ένα χέρι δείκτης
μια στιγμή βότσαλο
ενα κομμάτι βαμβάκι

Μην με περιμένεις να ξυπνήσω

τρέχει ακόμα μια καταιγίδα
σ αυτά τα όνειρα
φυσάνε ακόμα οι θάλασσες ανατριχίλες
παλεύουνε τα τέρατα οι σκίες στο δάσος των ανέμων
σταματημένο στις συμπλιγάδες το πλοίο
με τις σειρήνες γυμνές φωνές να ειρωνεύονται
τους υποσχόμενους ήχους στις είκονες
τους χαμένους χάρτες της Ιθάκης
της δικής μου Ιθάκης .


Μην μου ζητήσεις να σηκωθώ

εχω ακόμα όνειρα ανοιχτά στη σφιγμένη αγκαλιά μου
εχω ακόμα το ζεστό φαγί της ψυχής μου να μοιράσω
πριν κρυώσει
έχω ακόμα λίγη στόφα βαμβακερές αφές
στη στράτα να ξοδιάσω
στις γειτονιές των κόσμων ,
της καρδιάς μου


Κι έτσι ,

Μπορεί ν αργήσω .

13/10/2008